Fri 12 July - 00:30-01:00
ISSA FISSA
ISSA FISSA
Zijn laatste plaat zijn geluksgetal als naam meegeven bleek voor Jebroer een gouden zet. Met #ELF11 vestigde de rapper, platenbaas en trotse vader zich definitief aan het firmament. Met de genadeloze hitsingle Kind van de Duivel als vlaggendrager. “Ieder jaar moet er één liedje de lul zijn. Dit jaar was dat de mijne. En daar ben ik blij om.” Zijn plan voor de nabije toekomst? Keihard doorpakken.
“Voor mijn plaat #ELF11 uitkwam, zei ik tegen mijn vriendin: Dit album gaat ons leven veranderen. Kind van de Duivel heeft dat gedaan. Ik wist dat het nummer iets zou doen, maar dat het rond dat nummer zó’n gekkenhuis zou worden? Dat had ik nooit durven voorspellen.” De artiest blijft er bescheiden onder, maar feit is dat Kind van de Duivel in alle opzichten dé track van 2017 is.
Jebroer, echte naam Tim Kimman, groeide op in Leiden als kind uit een gebroken gezin. Zijn ouders scheidden toen hij tien jaar oud was, waarna hij werd opgevoed door zijn moeder en haar nieuwe vriendin. De rol voor man des huizes was weggelegd voor de jonge rapper. Zijn emoties slikte hij liever in, om ze er vervolgens twee keer zo hard uit te knallen op papier. Zijn raps werden zijn uitlaatklep.
Veel van zijn vrienden raakten op het slechte pad en nog meer van hen zijn daarin blijven hangen. Jebroer blijkt de uitzondering op de regel. Omdat hij een droom had, een doel dat hij moest en zou verwezenlijken. “Ik wilde succesvol rapper worden en ik realiseerde me dat dat niet zou lukken als ik mee bleef doen met alle domme dingen die we deden. De consequenties waren te groot.”
“Voor mijn plaat #ELF11 uitkwam, zei ik tegen mijn vriendin: Dit album gaat ons leven veranderen. Kind van de Duivel heeft dat gedaan. Ik wist dat het nummer iets zou doen, maar dat het rond dat nummer zó’n gekkenhuis zou worden? Dat had ik nooit durven voorspellen.” De artiest blijft er bescheiden onder, maar feit is dat Kind van de Duivel in alle opzichten dé track van 2017 is.
Jebroer, echte naam Tim Kimman, groeide op in Leiden als kind uit een gebroken gezin. Zijn ouders scheidden toen hij tien jaar oud was, waarna hij werd opgevoed door zijn moeder en haar nieuwe vriendin. De rol voor man des huizes was weggelegd voor de jonge rapper. Zijn emoties slikte hij liever in, om ze er vervolgens twee keer zo hard uit te knallen op papier. Zijn raps werden zijn uitlaatklep.
Veel van zijn vrienden raakten op het slechte pad en nog meer van hen zijn daarin blijven hangen. Jebroer blijkt de uitzondering op de regel. Omdat hij een droom had, een doel dat hij moest en zou verwezenlijken. “Ik wilde succesvol rapper worden en ik realiseerde me dat dat niet zou lukken als ik mee bleef doen met alle domme dingen die we deden. De consequenties waren te groot.”
De rapper weet wat nodig is om écht succesvol te worden: keihard werken. Met alles wat Jebroer doet, wil hij de beste worden. ‘Kan niet’ is geen optie, eerder een diepe motivatie om het nóg harder te proberen. Als hij wakker is, dan is hij aan het werk en zijn overtuiging luidt: als je echt iets wilt, dan lukt het. Het mag duidelijk zijn: die no-nonsense instelling werpt vruchten af.
Dat uitte zich eerst in de plaat Gouden Tranen, waarop Jebroer zich van zijn gevoelige kant liet zien. En vervolgens in zijn tweede album #ELF11, waarop hij de gulden middenweg vond tussen emotie en keihard feesten. Singles als Btje Vliegen Tog, Camouflage en Hoesten Als Bejaarden maakten van de rapper een gerespecteerd artiest en terwijl dat allemaal gebeurde, startte hij ook nog zijn eigen platenlabel en modemerk. Jebroer bewees met ieder hoogtepunt weer: hard work pays off.
Zelfs tweemaal vader worden kon hem niet uit zijn flow trekken. Sterker, z’n kinderen zijn alleen maar meer een motivatie om nóg harder te werken. “Toen mijn vriendin vertelde dat ze zwanger was van de eerste, moest ik huilen. Ik wilde nog geen vader worden, ik had mijn leven nog niet genoeg op een rijtje.” Hij vermande zich, werkte zich negen maanden een slag in de rondte om een groter huis te fixen, babyspullen te kopen en te zorgen voor genoeg money in the bank.
Toen het geld na het succes met de remix van Banaan met bakken tegelijk binnenkwam, leerde Jebroer een harde les. “Ik gaf veel te veel uit en kreeg een belastingaanslag waarvan ik dacht: hoe ga ik dít fixen?” Die leerschool wil hij niet nog eens doorlopen, alles moet vanaf nu goed geregeld zijn. “Je weet nooit hoe lang het succes duurt, dus ik wil de toekomst van mijn gezin zo snel mogelijk veiligstellen.”
Vooralsnog heeft hij alles onder controle. “Ik ben born for this,” legt hij uit. “Ik zie mezelf meer als een zakenman dan als een rapper. Mijn albumconcepten zijn mijn businessmodellen.” Het werkt. Niet voor niets stond de halve Benelux op haar achterste benen nadat Kind van de Duivel de wereld in werd geslingerd. Dominees waarschuwden voor de track, optredens dreigden te worden gecanceld.
Het mooie: die kleine groep boze mensen zorgt er uiteindelijk eigenhandig voor dat Kind van de Duivel larger than life wordt. “Ieder jaar moet er één liedje de lul zijn. Vorig jaar was dat Drank & Drugs, dit jaar is het de mijne. En daar ben ik blij om. Nu kent elke moeder en vader het nummer, elke opa en oma. Mensen die een hekel aan me hebben, gaan een slechte tijd krijgen. Ik ga niet meer weg!”
Inkakken is bijpakken, dus rust Jebroer geen moment. In de slipstream van zijn grootste hit tot nu toe brengt hij de track Engeltje uit, die binnen één dag YouTube-records breekt. Daarnaast gaat hij internationaal met een Duitse versie van Kind van de Duivel. Ook bij onze oosterburen ontploft de track, Kind eines Teufels is hard op weg naar miljoenen views op YouTube en verplettert wederom de Spotify-charts.
Met de cross-over tussen hardstyle en rap heeft Jebroer een perfecte combinatie in handen. “Ik heb een nieuwe wereld ontdekt vol toffe feesten en mensen met een diepe dedication. Van de dj’s tot de mensen achter de schermen en zelfs de diehard gabbers, iedereen accepteert me. Ik weet niet hoe het komt, maar waarschijnlijk doe ik iets goed. Ik heb echt het gevoel dat ik oud kan worden in deze scene.”
Met zijn voorlopige magnum opus #ELF11 verstevigde Jebroer zijn basis, met Kind van de Duivel pakte hij zijn podium, met Engeltje knalde hij door. Als Jebroer een kans ziet, dan pakt hij hem met beide handen aan, hij gaat geen uitdaging uit de weg. “Ik heb nooit gekozen voor de kortste route. Wie de grootste risico’s neemt, kan de grootste klappers maken.”
Dat uitte zich eerst in de plaat Gouden Tranen, waarop Jebroer zich van zijn gevoelige kant liet zien. En vervolgens in zijn tweede album #ELF11, waarop hij de gulden middenweg vond tussen emotie en keihard feesten. Singles als Btje Vliegen Tog, Camouflage en Hoesten Als Bejaarden maakten van de rapper een gerespecteerd artiest en terwijl dat allemaal gebeurde, startte hij ook nog zijn eigen platenlabel en modemerk. Jebroer bewees met ieder hoogtepunt weer: hard work pays off.
Zelfs tweemaal vader worden kon hem niet uit zijn flow trekken. Sterker, z’n kinderen zijn alleen maar meer een motivatie om nóg harder te werken. “Toen mijn vriendin vertelde dat ze zwanger was van de eerste, moest ik huilen. Ik wilde nog geen vader worden, ik had mijn leven nog niet genoeg op een rijtje.” Hij vermande zich, werkte zich negen maanden een slag in de rondte om een groter huis te fixen, babyspullen te kopen en te zorgen voor genoeg money in the bank.
Toen het geld na het succes met de remix van Banaan met bakken tegelijk binnenkwam, leerde Jebroer een harde les. “Ik gaf veel te veel uit en kreeg een belastingaanslag waarvan ik dacht: hoe ga ik dít fixen?” Die leerschool wil hij niet nog eens doorlopen, alles moet vanaf nu goed geregeld zijn. “Je weet nooit hoe lang het succes duurt, dus ik wil de toekomst van mijn gezin zo snel mogelijk veiligstellen.”
Vooralsnog heeft hij alles onder controle. “Ik ben born for this,” legt hij uit. “Ik zie mezelf meer als een zakenman dan als een rapper. Mijn albumconcepten zijn mijn businessmodellen.” Het werkt. Niet voor niets stond de halve Benelux op haar achterste benen nadat Kind van de Duivel de wereld in werd geslingerd. Dominees waarschuwden voor de track, optredens dreigden te worden gecanceld.
Het mooie: die kleine groep boze mensen zorgt er uiteindelijk eigenhandig voor dat Kind van de Duivel larger than life wordt. “Ieder jaar moet er één liedje de lul zijn. Vorig jaar was dat Drank & Drugs, dit jaar is het de mijne. En daar ben ik blij om. Nu kent elke moeder en vader het nummer, elke opa en oma. Mensen die een hekel aan me hebben, gaan een slechte tijd krijgen. Ik ga niet meer weg!”
Inkakken is bijpakken, dus rust Jebroer geen moment. In de slipstream van zijn grootste hit tot nu toe brengt hij de track Engeltje uit, die binnen één dag YouTube-records breekt. Daarnaast gaat hij internationaal met een Duitse versie van Kind van de Duivel. Ook bij onze oosterburen ontploft de track, Kind eines Teufels is hard op weg naar miljoenen views op YouTube en verplettert wederom de Spotify-charts.
Met de cross-over tussen hardstyle en rap heeft Jebroer een perfecte combinatie in handen. “Ik heb een nieuwe wereld ontdekt vol toffe feesten en mensen met een diepe dedication. Van de dj’s tot de mensen achter de schermen en zelfs de diehard gabbers, iedereen accepteert me. Ik weet niet hoe het komt, maar waarschijnlijk doe ik iets goed. Ik heb echt het gevoel dat ik oud kan worden in deze scene.”
Met zijn voorlopige magnum opus #ELF11 verstevigde Jebroer zijn basis, met Kind van de Duivel pakte hij zijn podium, met Engeltje knalde hij door. Als Jebroer een kans ziet, dan pakt hij hem met beide handen aan, hij gaat geen uitdaging uit de weg. “Ik heb nooit gekozen voor de kortste route. Wie de grootste risico’s neemt, kan de grootste klappers maken.”